Een dag op Zuidwaterk Caye
Na een boottocht van 40 minuten vanuit Hopkins, begint zich aan de horizon een cluster van felgroene palmbomen te materialiseren, gevolgd door kleine houten cabana's en een aanlegsteiger die ons gelukkigen verwelkomt. "Het is net een ansichtkaart," zegt Max in het Duits, terwijl hij over de rand van de boot leunt. Het met palmbomen bezaaide eiland - iets meer dan vier hectare lang - lijkt inderdaad op iets dat rechtstreeks uit een draaikraam van de cadeauwinkels komt. Iedereen verdringt zich op de boeg van de boot, te gebiologeerd voor ze onmiddellijk hun camera's grijpen om te proberen een kiekje te schieten dat Zuidwaterk Caye recht doet.
South Water Caye
Terwijl de boot aanmeert, vliegen de pelikanen over en landen met een plons naast ons, dobberend tegen de zee. "Ik kan niet geloven hoe helder het water is!" zegt Aly, voordat ze zich bij de anderen voegt als ze van boord gaan en opgewonden de kade aflopen. Op een paar gasten na, is deze kant van het eiland helemaal van ons. Een voordeel van een bezoek in het 'regenseizoen'. We volgen de gidsen naar de andere kant van het eiland (ongeveer een minuut lopen) terwijl hij ons door de snorkelbriefing heenleidt. "Het rif is vrij dichtbij," vertelt de gids ons en legt uit hoe we er op de juiste manier omheen moeten zwemmen zodat we het koraal niet beschadigen, een regel die niet alleen op het rif maar ook onder het zeeleven wordt gehandhaafd. Met onze maskers en vinnen op, gaan we het heldere water in. Veelvuldige kleine belletjes vertalen zich als gilletjes van opwinding wanneer we een paling of een kreeft zien.
Na ongeveer een half uur gaan we terug naar het postkaart-eiland, klaar om wat te eten. Heerlijke rijst en bonen wachten op ons en het uitzicht tijdens de lunch is ongeëvenaard. In de verte peddelt Juan op het glazen water, de enige verstoring zijn de pelikanen die af en toe het water in duiken om wat vis op te peuzelen (het is tenslotte lunchtijd). Sommigen van ons wagen zich op verkenning op het eiland, anderen nestelen zich in een van de hangmatten die langs de kustlijn staan.
...Maar wacht, er is meer
"Tijd om te gaan!" zegt de gids, en de teleurgestelde gezichten lichten snel op als hij ons vertelt dat we nog een snorkelstop in de buurt hebben. We nemen afscheid van South Water Caye en 5 minuten later arriveren we op een andere plek die bekend staat om zijn prachtige koralen. We springen erin en volgen het zwarte reddingsvest van de gids terwijl hij ons wijst en weer opduikt om ons te vertellen over de verschillende soorten koraal en vissen eronder. Kleurrijke papegaaivissen knabbelen aan het koraal en kleine kwalletjes zweven vlak bij ons gezicht.
Een gemaskerd hoofd duikt op en wijst krachtig naar het wateroppervlak. Ieders hoofd gaat onder water om een enorme adelaarsrog stationair voorbij te zien drijven. De immensiteit van niet alleen het schepsel, maar ook van het moment, is niemand ontgaan. We volgen de adelaarsrog op een respectvolle afstand en observeren hem terwijl hij van ons wegzwemt.
Een uur glijdt voorbij en we zijn terug op de boot nog niet helemaal klaar om te vertrekken. Een snorkelavontuur om nooit te vergeten, dat is zeker.
